بررسی واحد های زلال ساز در تصفیه آب

زلال ساز برای تصفیه آب رودخانه و آبهای گل آلود در صنعت استفاده می شود. آب رودخانه ها به دلیل شرایط مختلف، دارای جامدات معلق و کدورت فراوانی هستند. لازم است این آب قبل از استفاده در واحدهای صنعتی، زلال سازی شوند. علاوه بر این در بیشتر فرایندهای تصفیه مجدد پساب یا استحصال از واحدهای زلال ساز استفاده می شود تا مانع از بروز اختلال در فرایندهای غشایی مثل UF و یا MF شود.
آب زلال و شفاف ذرات بسیار کمی دارد. وجود ذرات شناور در آب موجب کدر شدن آب می شود. یون ها و ناخالصی های موجود در آب و فاضلاب معلق می مانند. جامدات معلق در آب در لاین پمپاژ تشکیل رسوب می دهند.
استفاده از زلال ساز موجب می شود تا ذرات معلق و یون ها حذف شوند. همچنین با کاهش سختی آب، آب نرم ایجاد می شود. علاوه بر این طول عمر و بازدهی پمپ ها بالا می رود.

فرایندهای تصفیه آب صنعتی به روش های تصفیه فیزیکی، غشایی و بیولوژیکی انجام می شوند. در این فرایند با در نظر گرفتن آنالیز آب خام وارد شده و کیفیت آن، فرایند مناسب تصفیه انتخاب می گردد. این فرایند شامل سه مرحله مهم شامل پیش تصفیه، تصفیه و تصفیه آب نهایی می باشد.

برای جداسازی جامدات معلق و نامحلول TSS از روش هایی مانند انعقاد، ته نشینی، لخته سازی، فیلتراسیون غشایی و فیلتراسیون فیزیکی استفاده می شود. انتخاب هر روش بر کیفیت آب به دست آمده تاثیر می گذارد.
در بخش پیش تصفیه برای تغییر دادن کیفیت آب خام ورودی می توان از فرایندهای گندزدایی، ضد عفونی کردن، فرایند تبادل یونی، حذف COD، BOD ، تنظیم PH و حذف اکسید کننده های موجود در آب استفاده کرد.
پیش تصفیه آب در زلال سازها یک فرآیند حیاتی است که به منظور بهبود کیفیت آب مورد استفاده در سیستم‌های تصفیه آب اجرا می‌شود. در این مرحله از تصفیه آب، هدف اصلی حذف ذرات معلق، مواد آلی، و مواد محلول از آب است. این فرآیند از مرحله‌هایی مانند فیلتراسیون، رسوب‌گیری، و تخلیه روش‌های شیمیایی استفاده می‌کند. فیلتراسیون به وسیله فیلترهای مختلفی که ذرات معلق را از آب حذف می‌کنند، انجام می‌شود. رسوب‌گیری با استفاده از مصارف مختلفی از جمله رسوب‌گیرها و تانک‌های رسوب‌گیری اجرا می‌شود. همچنین، افزودن مواد شیمیایی مانند کلر به منظور از بین بردن باکتری‌ها و ایجاد ضدعفونی در آب نیز از جمله اقدامات انجام شده در این مرحله است. پیش تصفیه آب در زلال سازها به عنوان یک مرحله مهم و پیشینه در فرآیند تصفیه آب به منظور حفظ تجربه بهتر مصرف کنندگان و بهبود عملکرد سیستم‌های تصفیه نهایی اساسی است.

این روش های زلال ساز برای جدا کردن ذرات ریز، مواد معلق نامحلول سبک و کلوئیدها که معمولا ته نشین نمی شوند، انجام می شوند. بار الکتریکی این ذرات باعث می شوند که تجمع آنها انجام نشود. در مرحله انعقاد از یک ماده شیمیایی با بار الکتریکی مخالف برای خنثی کردن بار الکتریکی ذرات استفاده می شود. این ترکیبات بیشتر از دو گروه ترکیبات آهن و آلومینیوم می باشند. با اضافه شدن ماده منعقد کننده، بار الکتریکی ذرات خنثی می شود و ذرات به هم می چسبند. این ذرات می توانند ته نشین شوند.
در زلال ساز، لخته سازی بعد از مرحله انعقاد صورت می گیرد. در این مرحله فلوک های میکرونی به هم چسبیده و دیده می شوند. این مراحل در داخل یک مخزن همزن دار انجام می شوند. همزن با دور کند و اضافه شدن مواد منعقد کننده، موجب تشکیل لخته می شوند.

ته نشینی یک فرایند غیر شیمیایی و فیزیکی است که برای جداسازی جامدات معلق و سنگین موجود در آب انجام می شود. نیروی ثقلی موجب حذف ذرات کلوئید منعقد شده و ذرات معلق موجود در آب می گردد. بعد از تزریق مواد شیمیایی به آب در مرحله انعقاد، لخته هایی سنگین تشکیل می شوند که در مرحله ته نشینی حذف می شوند. در این مرحله رسوب هایی که به دلیل واکنش های شیمیایی تصفیه آب ایجاد شده اند، حذف می شوند. عوامل مختلفی بر ته نشینی تاثیر می گذارند:

• اندازه ذرات
• پراکندگی اندازه ذرات
• بار یونی ذرات
• شکل ذرات
• دمای آب
• املاح محلول در آب
• دانسیته ذرات
• شرایط محیطی موثر
• ساختار حوضچه ته نشینی
• روش های مختلف ته نشینی
• ته نشینی ذرات مجزا
• ته نشینی لخته های ایجاد شده
• ته نشینی ناحیه ای
• ته نشینی ذرات متراکم