ساختار سیستم های زلال ساز

امروزه تصفیه خانه ها در بخش های مختلف از سیستم های زلال ساز استفاده می کنند تا از این طریق بتوانند کار تصفیه را با کیفیت و سرعت بیشتری انجام دهند. برای شناخت بیشتر این نوع سیستم ها در ادامه به بررسی بیشتر نحوه عملکرد و ساختار آن ها خواهیم پرداخت.

سیستم های زلال ساز چه نوع سیستم هایی هستند؟

همان طور که می دانید در آبهای زلال هم مقداری ذرات ریز، ناخالصی و املاح مضر وجود دارد که باعث کدر شدن آبهای روان می شوند. به همین جهت می توان برای از بین بردن این ناخالصی ها از سیستم های زلال ساز استفاده کرد. سیستم های زلال ساز سیستمی است که به کمک آن می توان ذرات معلق موجود در آب را کاهش داده و آبی سبک را به دست آورد. معمولا آبهای وارد شده به سیستم های تصفیه، آبهای رودخانه ها و یا آبهای سطحی می باشند. به همین دلیل لازم است قبل از تصفیه، آن را وارد سیستم هایی به نام سیستم های زلال ساز کنند تا از این طریق آن را آماده تصفیه نمایند. در واقع کارکرد زلال ساز ها را می توان همین مورد بیان کرد.

ساختار و نوع عملکرد سیستم های زلال ساز

همان طور که می دانید شناخت نوع عملکرد هر سیستمی می تواند به شناخت بهتر ان کمک کند.

در رابطه با ساختار انواع زلال ساز ها می توان به موارد زیر اشاره کرد.

• اکسیداسیون مواد آلی

• خنثی سازی یون ها

• انعقاد و لخته سازی

• ته نشینی مواد

• فیلترینگ

• گندزدایی بعد از تصفیه

در واقع می توان گفت زلال سازی شامل سه فرآیند اصلی انعقاد، لخته سازی و ته نشینی مواد می باشد. در مرحله انعقاد، یک سری مواد شیمیایی به آب اضافه می شود که ذرات اضافه طی انجام واکنشی شیمیایی به این مواد چسبیده و از آن جدا می شوند. عوامل موثر در این مرحله را می توان ph، یون های محلول آبی، غلظت مواد هیومیک موجود، دما و نوع منعقد کننده معرفی کرد. هر چه میزان این عوامل در مرحله منعقد کردن شدت بیشتری داشته باشد کار نهایی با کیفیت بهری انجام می گیرد. در مرحله لخته سازی در سیستم های زلال ساز مواد منعقد شده را به وسیله ی هم زدن به هم نزدیک می کنند و به این ترتیب ذرات بزرگتری را به وجود می آید که به راحتی ته نشین می شوند. البته در این مرحله باید به این نکته توجه داشته باشید که هم زدن باید به گونه ای باشد که موجب از هم پاشیدن مواد منعقد شده نشود.

در مرحله ته نشینی شرایط مناسب برای رسوب گذاری مواد منعقد و لخته شده به وجود می آید. در این مرحله از حوضچه های مخصوصی استفاده می کنند که عمل ته نشینی در آن انجام می گیرد. معمولا برای این مرحله از دو طبقه ته نشینی استفاده می کنند که طبقه اول برای جداسازی ذرات بزرگ و طبقه دوم برای جداسازی مواد کلوییدی و شبه کلوییدی مورد استفاده قرار می گیرد. از جمله عوامل موثر در این مرحله می توان به بار وارده به ذرات، کیفیت آب، درجه حرارت آب، اندازه ی لخته ها و میزان و چگونگی جریان آن اشاره کرد. در نهایت با عبور از دستگاه فیلترینگ، رسوب های موجود را از آن خارج کرده و آبی زلال به دست می آورند. بعد از عمل تصفیه برای بار آخر از گندزدای مناسب استفاده می کنند تا آبی زلال و سالم به دست آید.

مراحل عملکرد سیستم های زلال ساز را به صورت زیر می توان تشریح کرد:

• ورود آبهای رودخانه ها و آبهای سطحی به محفظه خلاء سیستم

• توزیع آبهای روان به صورت یکنواخت

• صفحه های ته نشینی

• حذف و خروج لجن از طریق لوله های تخلیه

• جمع آوری آبهای به دست آمده در مجموعه مرکزی

• پمپ ایجاد کننده ی نوسان

کاربرد سیستم های زلال ساز

معمولا کاربرد زلال ساز ها را می توان در مراحل قبل از تصفیه آب مشاهده کرد و علت این موضوع را هم می توان از بین بردن ذرات معلق موجود در آن به وسیله ی سیستم های زلال ساز و آماده سازی آن برای مراحل بعدی بیان کرد. بنابراین با توجه به مطالب بیان شده می توان گفت یکی از مکان های که استفاده از سیستم های زلال ساز به چشم می خورد تصفیه خانه های آب و فاضلاب می باشد. فاضلاب های صنعتی یکی دیگر از موارد کاربرد این نوع سیستم ها می باشند.

صنایع فولاد سازی، صنایع پتروشیمی، تولید کنندگان نوشیدنی ها، پیش تصفیه های غشایی، صنایعی که در آن ها نیاز به حذف بالای همه ی مواد معلق باشد و ... از دیگر مواردی هستند که در این حوزه می توان به آن ها اشاره کرد.