BOD و COD آب

اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی BOD و شیمیایی  COD:

یک معیار اساسی در اندازه گیری شدت آلودگی آبها (به خصوص فاضلاب و پسآب ها) اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی و شیمیایی است. شدت آلودگی عبارتند از مقدار مواد آلی و یا معدنی که قابلیت اکسایش داشته باشند، واضح است که است که در این اندازه گیری به جای آنکه مقدار موادی که قابلیت اکسایش دارند تعیین شوند، مقدار معادل اکسیژنی که برای اکسایش بگار برده می شوند تعیین می گردد. باکتریهای هوازی، مواد آلی موجود در فاضلاب و پساب ها را با استفاده از اکسیژن محلول در آب، مصرف کرده آنها را اکسید می کنند. نتیجه این عمل کاهش مواد عالی و نیز کاهش اکسیژن محلول در آب است.

این عمل در واقع مکانیسم تصفیه طبیعی آبهای آلوده است. چنانچه مقدار مواد آلی در فاضلاب خیلی زیاد باشد به نحوی که اکسیژن موجود در آب مصرف می گردد. در این صورت باقیمانده مواد آلی به وسیله باکتری های غیرهوازی اکسید می شوند. این باکتری ها اکسیژن مورد نیاز خود را از احیاء نمک های موجود در آب تامین می کنند و نتیجه عمل آنها تولید گازهای بدبو مانند سولفید هیدروژن H₂S و متان CH­_4­ است.

اندازه گیری اکسیژن مورد نیاز به دو طریقه بیوشیمیایی BOD و شیمیایی COD امکان پذیر است.

هر دو روش کمیتی به دست می دهد که معیار بسیار مهمی در تعیین آلودگی آبها است.  BOD معیاری از آن دسته از مواد عالی است که قابل تجزیه بیولوژیکی می باشند. COD  مربوط به آن دسته از مواد آلی است که توسط دی کرومات در محیط اسیدی اکسید می شوند و TOC معیاری از کل مواد آلی می باشد

TOC چیست؟

از نقطه نظر تاریخی، غلضت مواد آلوده کننده آلی در آب توسط اندازه گیری اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی و شیمیایی تعیین می شود. با اندازه گیری کل کربن مواد آلی می توان معیار مناسبی از آلودگی توسط مواد آلی به دست آورد. برای تعیین این کمیت که آن را TOC می نامند دو روش وجود دارد. احتراق جذب مادون قرمز و روش دیگری که اساس آن مواد آلی در اثر حرارت شکسته شده و محصول توسط یک دتکتور یونش شعله ای (FID) که دتکتور بسیار حساس کروماتوگرافی گازی است تعیین می شود و همچنین اسپکتروفتومتری در ناحیه مرئی=ماوراء بنفش.